۱۴۹۲

ساز و کار مغز یه سری انسان‌ها رو نمی‌فهمم. به شدت سعی می‌کنما ولی در مخیله‌ام نمی‌گنجه طرز برخوردی که دارن. مثلا نمی‌فهمم دان وقتی برنامه‌ی بیرون رفتنمون کنسل میشه و طی چهل دیقه‌ی گذشته داشته منو دلداری می‌داده چجوری یهو عصبانی میشه و داد می‌کشه سرم. یا نمی‌فهمم ممد چجوری وقتی می‌دونه ازش ناراحتم استوری اینستا رو سین می‌کنه و می‌ره. یا نمی‌فهمم غریبه‌ها چجوری میتونن اینقدر پررو باشن و تو اتوبوس به پهن‌ترین حالت ممکن بشینن. یا استادای ما چجوری میتونن انقد نفهمن که دانشجو هم انسانه و ربات نیست و ممکنه به مانند تمامی انسان‌های دیگه مشکلاتی براش پیش بیاد و نمیتونه همیشه پرفکت باشه سر درس بادمجونی شما. راستش بعضی وقتا حتی خودم رو هم نمی‌فهمم. اینکه چجوری یه موجود قرمز کوچولوی مهربون که بالای سرش رنگین‌کمون بسته تبدیل به بی‌رحم‌ترین دشمنتون میشه و تا پای مرگ میجنگه.

خلاصه که در دریایی از نفهمیدن‌ها فرو رفته‌ام.